МАНІТОРЫНГ СМІ: Katolik.Ru: Ян Павел II стане 11-м благаславёным Папай

У грамадскай свядомасці распаўсюджана меркаванне, што кананізацыя і беатыфікацыя Пап - частая з'ява ў жыцці Касцёла. Аднак гэта не так. Па крайняй меры, у апошнія стагоддзя.

За ўсе 2 тысячы гадоў гісторыі на троне Пятра змяніліся 264 Папы, не лічачы самога Апостала. З усяго гэтага ліку Царква абвясціла Святымі 79 і Благаславёнымі 11 Пап, уключаючы Яна Паўла II, беатыфікацыя якога намечана на 1 траўня.

За апошнія 300 гадоў Благаславёнымі былі прызнаныя 11 Пап, уключаючы Караля Вайтылу. Разам з ім кананізацыі чакаюць Віктар III, Урбан II, Яўген III, Рыгор X, Інакенцій V, Бэнэдыкт XI, Урбан V, Інакенцій XI, Пій IX і Ян XXIII. А з 1712 па нашы дні толькі два Папы, Пій V і Пій X, былі прылічаныя да ліку Святых.

Блажэнныя Пій IX і Ян XXIII ўзначалілі адпаведна Першы і Другі Ватыканскія саборы. Пій IX (Джавані Марыя Мастаі Ферэцы 1792 - 1878) і Ян XXIII (Джузэпэ Ранкаллі 1881 - 1963) былі прызнаныя Благаславёнымі 11 гадоў таму, 3 верасня 2000 года, Янам Паўлам II.

Гэта стала сапраўднай падзеяй і не толькі па прычыне маштабнасці гэтых двух асобаў, але і таму, што да таго часу на працягу 44 гадоў не адбывалася нічога падобнага. Да гэтага ў 1954 годзе Пій XII кананізаваны Папу Пія X, а затым, у 1956 годзе, прылічыў да ліку благаславёных Папу Інакенція XI.

У Папскім Штогодніку за 2005 год прыводзіцца спіс кананізаваных і Бэатыфікаваных Пап з 1712 года:

1. Пій V (Святы з 1712 г.)

2. Рыгор X (Благаславёны з 1713 г.)

3. Бэнэдыкт XI (Благаславёны з 1736 г.)

4. Урбан V (Благаславёны з 1870 г.)

5. Яўген III (Благаславёны з 1872 г.)

6. Урбан II (Благаславёны з 1881 г.)

7. Віктар III (Благаславёны з 1887 г.)

8. Інакенцій V (Благаславёны з 1898 г.)

9. Пій X (Святы з 1954 г.)

10. Інакенцій XI (Благаславёны з 1956 г.)

11. Пій IX (Благаславёны з 2000 г.)

12. Ян XXIII (Благаславёны з 2000 г.)

13. Ян Павел II (Благаславёны з 2011 г.)

У першым тысячагоддзі культ пакутнікаў і затым вызнаўцаў ў Касцёле кантраляваўся рознымі мясцовымі Касцёламі. Біскупы, індывідуальна або калегіяльна падчас Сінодаў, давалі дазвол на новыя шанавання, якія пачыналіся з вымання астанкаў пакутніка з зямлі (па-латыні elevatio corporis) або пераносу яго астанкаў ў царкву (translatio corporis). Гэтыя дазволы пасля сталі называцца біскупскімі або асаблівымі кананізацыямі, таму што яны тычыліся выключна мясцовай Царквы.

У XI стагоддзі пачаў пераважаць прынцып, паводле якога толькі Папа Рымскі, будучы Сусьветным Пастырам Касцёла, меў права дазваляць грамадскае шанаванне як у памесных Касцёлах, так і у паўсюдным Касцёле. З 1234 года пры Рыгоры IX Папе адышло безумоўнае права ўзводзіць у аблічча Святых з адпаведным публічным шанаваннем.

У XIV стагоддзі Сьв Пасад пачаў даваць дазволу на шанаваньне, абмежаванае пэўнай мясцовасцю і па адносінах да асобных Слуг Божых, чый працэс кананізацыі не быў яшчэ пачаты або не быў скончаны. З падобнага дазволу, арыентаванага на будучую кананізацыю, і нарадзілася беатыфікацыя. Слугі Божыя, чыё абмежаванае шанаванне было дазволена, называліся Благаславёнымі. пачынаючы з 1483 года ў часы праўлення Сікста IV.

Гэта паклала пачатак выразнаму кананічнаму падзелу паміж тытуламі Благаславёны і Святы, паміж якімі ў Сярэднявечча не было ніякай розніцы.

Пасля стварэння Кангрэгацыі па Святым абрадаў і цырымоніям ў 1588 годзе ў эпоху Сікста V Папы працягвалі даваць дазволы на абмежаваныя шанавання ў чаканні кананізацыі. Гэта працэдура была вызначана Бенедыктам XIV ў яго трактаце аб беатыфікацыі і кананізацыі слуг Божых («De servorum Dei beatificatione, et beatorum canonizatione» 1734-38). Паступова гэтыя працэдуры ўдакладняліся і ўдасканальваліся аж да дасягнення сучасных нормаў, што дзейнічаюць з 1983 года. У апостальскай канстытуцыі «Divinus perfectionis Magister» ад 25 студзеня 1983 года была ўсталяваная працэдура даследаванняў і праверак, неабходных для пачатку працэсу кананізацыі з боку біскупаў.

Katolik.Ru (па матэрыалах Радиё-Ватыкан)

Пераклад з рускай мовы - Партал ЦАРКВА