Портал ЦАРКВА Просматриваемые темы Регистрация Поиск FAQ Пользователи Группы Избранное Вход  
Ответить на тему Аўтакефалія.
На страницу Пред.  
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  След.
Andre


Православный
Зарегистрирован: 12.01.2006
Сообщения: 53
Откуда: Оттуда
Ответить с цитатой
Ну хто тут па багаслоўі?
Хіба што адзін Сярога Горбік. Больш няма каму.
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя AndreОтправить личное сообщение
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
Андрэ, вельмі цікавыя ў вас высновы. У нас сярод удзельнікаў форуму не адзін нават магістар багаслоўя. Але справа не ў гэтым. Калі вы "не дзерзаеце" на багаслоўскія тэмы гутарыць, то для вас тэма пра БАПЦ. прыземленей няма куды.

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
Andre


Православный
Зарегистрирован: 12.01.2006
Сообщения: 53
Откуда: Оттуда
Ответить с цитатой
Я, конечно, не доктор богословия, но "дерзаю". Дело в другом. Нет смысла "дерзать" именно здесь. "Дерзать" в такой теме, как белорусская автокефалия, по моему убеждению, равносильно дерзанию по перепеливанию ветки, которая упав однажды, никогда не станет частью могучего ствола, из которога выросла. А если даже не высохнет и пустит корни, то все равно уже никогда не станет мощным плодоносящим деревом.

Да и никакого наплыва магистров и докторов на ветке не наблюдается. Тема белорусской автокефалии насквозь политизирована и привлекает лишь национально-обдолбанных товарищей, включая магистров и докторов.
Самі здагадаецеся, каго маю на ўвазе.
БелАруская аўтакефалія их мутное озерцо с непородистой рыбной мелочью.
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя AndreОтправить личное сообщение
Аўтакефалія
Беларус


Православный
Зарегистрирован: 05.09.2006
Сообщения: 27
Ответить с цитатой
Цікава! Колькі жыву і кантактую з украінскімі арганізацыямі, а вось толькі на гэтым форуме даведаўся, што ЎНА-УНСО нейкага "за борады выцягівала". І адкуль гэта вядома? Нешта на Ўкраіне аб гэтым ніхто ня ведае. Вось іншы прыклад з дзеямі Каўрава і Ветрэнка супраць УПЦ КП і ЎАПЦ рэгулярна (ня мень аднаго разу на тыдзень) паказываюць у навінах 1+1, 5-канал, ТНТ і г.д. Напрыклад, спальваньня асьвячанага япіскапам УПЦ КП анціміса! Ужо амаль поўгады блакуюць перадачу Кацярыненскае царквы ў Чарнігаве ЎПЦ КП. У будынку сабора знаходзяцца ўніккальныя культурныя каштоўнасьці, ім патрэбна абслугоўваньня, а вятрэнкаўцы і каўраўцы не дапускаюць туды ня толькі сьвятароў і вернікаў УПЦ КП, а і супрацоўнікаў МК Украіны. А сьцьверджаньня аб тым, што "мошчы сьв. Варвары згубілі дабрыню" ад перабываньня ў храмах УПЦ КП. Ці гэта не супярэчыць праваслаўнаму сьветапогляду.
Чаму сьвядомыя беларусы і ўкраінцы жадаюць мець "уласную" праваслаўную Царкву? Ды таму, што РПЦ даўно пераўтварылася на палітычны інструмэнт ня толькі РФ як дзяржавы, а менавіта расейскіх шавіністаў. Апошнія не вызнаюць нават існаваньня беларускае і ўкраінскае нацый. І тут, нажаль, дыскусія вядзецца паміж сапраўднымі хрысьціянамі і "праваслаўнымі палітыкамі". Тут згоды ніколі ня будзе, і не ў сп. Пазьняке, Я.М. мітрапаліце Ізяславе альбо сп. Данілюке справа. А, паўтарюся, у падыходзе да палітычных падзеяў.
Недзе я ўжо чуў, аб "неправаслаўе" а. А. Меня, а.Шмеман і, нават, праф. Усьпенскага! А ўзгадаў, ад так улюбленых "ворагам народа" лімонаўцаў і РНЕ. Расейскія шавіністы лёгка запісываюць у "ворагі праваслаўя і рускага народа" і богасловаў РПЦ, калі іх думкі не саўпадаюць з расейскай імпэрскае дактрынай.
Лічу, магчыма я памыляюся, той-жа шанаўнае Бурбалцы няма праблемаў маліцца ў храме УПЦ КП, ПАПЦ альбо Грузінскае праваслаўнае Царквы. Няма праблемаў і ў мове.
Дарэчы, у Балгарскае, Украінскае (УПЦ КП) і Польскае Царквах ёсьць пэўная частка сьвятароў і вернікаў, што лічаць літургійнае мовай толькі ... аўтэнтычную грэцкую. Адмаўляючы нават у царкоўнаславянскае.
На маю думку, дыскусія аб аўтакефаліі можа ісьць у асьпекце кананічнам. І тут, здаецца, аніякіх перашкодаў у існаваньні БАПЦ (я мею на ўвазе выключна магчымасьць) няма.
Іншы асьпект - беларуская праваслаўная абрадавасьць. Ён аўтакефаліі недатычыцца. Бо любая праваслаўная Царква можа ўхваліць дазвол на правядзеньня богаслужбаў на пэўнае мове і пэўнам абрадзе.
Прапаную адчыніць на форуме новыю Беларуская Праваслаўная Абрадавасьць 10 - 20 ст.ст. і распачаць сапраўды цікавую дыскусію. Без абразаў і палітычных лёзунгаў.
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя Отправить личное сообщение
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
Вы зноў не разумеце, Андрэ.
Тэма аўтакефаліі - звычайная кананічная тэма. Па ёй і канферэнцыі праводзяцца, і ніякага "нацыяналізму" для гэтага не трэба. Бо як гаворыць той жа Студент-багаслоў: аўтакефалія да нацыянальнага дачынення не мае. Гэта адміністратыўны панятак. Царква ў Беларусі, а не Беларуская Царква. Гэтак, правільна называць РПЦ - Расейскай, а не Рускай, ФАПЦ - Фінляндскай, а не Фінскай і г.д.
І наплыў назіраецца - Hanosria (двойчы магістар), Kamilawka (аднойчы магістар), Студент (пакуль не магістр), Kohelet (гэты дык і наогул доктар), пресвитер_Александр (прызнаны багаслоў), ну і Вашая пакорная слуга.

А Вы, чамусьці, усё гнеце тэму багаслоўскую ў рэчышча "мутнай вады", відаць, Вы выдатна пачуваецеся ў такім кантэксце. І чамусці зацікаўленыя ў палітызацыі гэтай тэмы.

Як і кожная багаслоўская тэма, тэма аўтакефаліі адразу задае шырокі эклезеалагічны кантэкст, ставячы многія пытанні аб царкоўным уладкаванні, судачыненні царквы і свету, дый нават аб прыродзе Царквы, аб расколах і ерасях. Тут паўстаюць і кананічныя пытанні - экуменізм, дыялог з РПЦЗ, кананічнай тэрыторыі, юрысдыкцый (існаванне на адной тэрыторыі некалькіх праваслаўных епіскапаў) і г.д. Калі Вы гатовыя разважаць у такім рэчышчы - калі ласка. Калі вы жадаеце палітызацыі (гэта зноў-такі праблема для абмеркавання - чаму з'яўляецца такая палітызацыя і як яе пазбегнуць), то ідзеце ў галінку пра БАПЦ.

А пра Вашу алюзію на галінку магу сказаць пасланнем да Габрэяў ап.Паўла. Успомніце, як ён разважаец пра галінкі - прыродныя і прышчэпленыя.

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
Беларус, у вас, як у зарэгістраванага ўдзельніка, ёсць права адкрываць тэмы. Калі ласка. Для Ўкраіны таксама лепей адкрыць асобную галінку. У нас на форуме ёсць і УПЦ КП і УПЦ МП

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
Аўтакефалія
Беларус


Православный
Зарегистрирован: 05.09.2006
Сообщения: 27
Ответить с цитатой
Нажаль, ня маю часу стала займацца домісамі на форум!
Тым больш, абмяркоўваць нейкія ўкраінскія падзеі
http://cerkva.info/2006/10/10/kateryna.html - гэта спасылка аб тым, што я пісаў раней.
Мяне значна больш цікавяць беларускія падзеі, гэта мне значна бліжэй.
Дарэчы - хто ведае аб Службоўніке-Малітоўніке БАПЦ выдрукаванам у 1926 г. у Роўна?
Маю фотакопіі з дазволам мітрапаліта Мілхасэдэка.
Там ранішняя, вячэрнія і літургія сьв. Яна Златавуснага на беларускае мове.
Яно ўжывалася на беларускам Палесьсі да "другіх саветаў"!
Можа нехта ведае аб гэтым выданьні больш?
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя Отправить личное сообщение
Andre


Православный
Зарегистрирован: 12.01.2006
Сообщения: 53
Откуда: Оттуда
Ответить с цитатой
Не надо пeрeвиpaть мои слова.

Качество большинства этих “богословов” из вчеpашних студентов под большим вопросом. Богословами станут из них единицы через годы.

Магистр – выпуcкник ВУЗа и не более того. Hе свидетельство научного авторитета.

Шрaмко признанный богослов!? ЖЖевской братией хіба што признанный. Успокоили его, и то хорошо.

Taк Сярога Г. тоже признанный интернет-борeц з маскалямі, да еще з аўтакефальным ухілам!

А вообще надоeли вы мне. Покеда! Як небудзь зазірну.
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя AndreОтправить личное сообщение
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
Да сустрэчы, Андрэ. Спадзяюся, у рэале. Усё-тку разбіццё тэмы мела свой плён. і ён відавочны.

І паверце, Андрэ, названыя мной багасловы хоць некім прызнаныя, у адрозненні ад Вас.

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
Andre


Православный
Зарегистрирован: 12.01.2006
Сообщения: 53
Откуда: Оттуда
Ответить с цитатой
Я не встречаюсь с кем попало. Kaк женщина Вы не в моем вкyce (прашу паpдону).

Я не богослов. Я даже никогда в жизни не хотел им быть.
“Не важная честь, чтоб из этaких роз мои изваяния высились…” – это к вашeму сравнeнию меня с шрaмкамі і пр. богословами.

Вы еще скажите, что Вы – признанный богоcлов. Логин говорит, что он богослов. Рыжий, Пазьняк, Сярога, Данилюк…


Hy все… Не в тему же…
Будзьце здаровы, жывіце багaта!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя AndreОтправить личное сообщение
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
Усё-тку не стрымаўся, зайшоў "і прынізіў маю жаночую годнасць" Smile Я тут на форуме усё ж не як жанчына дзейнічаю, а як багаслоў, у пэўных колах прызнаны Smile У колах, для мяне аўтарытэтных.

Са Шрамкамі і прочымі багасловамі я Вас і не параўноўвала, бо яны "у адрозненне ад Вас", параўнанне немагчымае.

Паспрабуем быць здаровенькмі і багаценькімі Smile. І вы не хварэйце, вірусаў не падчапляйце, маліцеся, пасціцеся, змірайцеся.

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
Праваслаўная царква і дзяржава; ці патрэбная Беларусі незале
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
Кастусь Бандарук, Прага 22 Студзеня 2002
У сёньняшнім выпуску гаворка пойдзе пра стасункі паміж праваслаўнай царквой ды дзяржавай. Якая форма ўзаемадачыненьняў паміж імі найлепшая? Ці патрэбная ў Беларусі незалежная, праваслаўная Царква. У якой ступені і ў чым Царква можа і павінна супрацоўнічаць зь дзяржаўнай ўладай? У абмеркаваньні гэтых тэмаў удзельнічаюць праваслаўныя вернікі: пісьменьніца Вольга Іпатава, мастацтвазнаўца Валянціна Трыгубовіч і філёзаф Уладзімір Конан.

У першы дзень праваслаўных Калядаў праваслаўны Сьвятадухаўскі Сабор у Менску наведалі высокія дзяржаўныя чыноўнікі. На сьвяточную багаслужбу прыбыў Аляксандар Лукашэнка, прэм’ер Генадзь Навіцкі, міністры замежных справаў і абароны Міхаіл Хвастоў і Леанід Мальцаў. Ад імя Патрыярха Маскоўскага Аляксея і свайго ўласнага, Мітрапаліт павіншаваў кіраўніка дзяржавы са сьвятам, а хор прасьпяваў яму “ многая лета”. Лукашэнка доўга дзякаваў за віншаваньні ад Патрыярха. Пры гэтым ён заявіў, што высока цэніць ролю Праваслаўнай Царквы ў аб’яднаньні народаў, захаваньні адзінай, духоўнай прасторы пасьля распаду Савецкага Саюзу. “Гэта тое адзінае магутнае і жывое, чаго не ўдалося зламаць пасьля распаду СССР”– сказаў ён. Увечары ў Палацы Рэспублікі былі ўручаныя прэміі “за духоўнае адраджэньне”, якія ўстанавілі сумесна Царква і ўрад.

У самой гэтай падзеі няма нічога надзвычайнага. Шчыльныя кантакты паміж кіраўніцтвам краіны і праваслаўнымі гіерархамі назіраліся і раней. Аднак шмат для каго ў гэты дзень відавочным стаўся характар ўзаемадачыненьняў паміж Праваслаўнай Царквою і кіраўніцтвам Беларусі. Лукашэнка ў чарговы раз выступіў у якасьці гарачага прыхільніка і ахоўніка Праваслаўнай Царквы. Ён таксама паказаў, што лічыць праваслаўных гіерерхаў сваімі аднадумцамі і хаўрусьнікамі.

Некаторыя лічаць, што Праваслаўная Царква ў Беларусі наагул прывілеяваная, што яна карыстаецца нават дзяржаўнымі датацыямі, што гэта своеасаблівая ўзнагарода за царкоўную падтрымку той палітыкі, якую праводзіць цяперашняе кіраўніцтва рэспублікі.

Вось таму з пытаньнем – што думаюць наконт гэтых надзвычай цёплых адносінаў – я зьвярнуўся да некалькіх вядомых людзей, якія набліжаныя да Праваслаўнай Царквы. Найперш меркаваньне Валянціны Тругубовіч.


(Тругубовіч: ) “Я мяркую, што наш герой шукае сабе нейкую новую ролю. Спачатку ён быў славянскім інтэгратарам, але дайшло да таго, што само паняцьце “славянскасьць” пачало ўспрымацца як нешта адмоўнае, з нэгатыўнай эмацыйнай афарбоўкай. Цяперака ён пачынае шукаць для сябе новую ролю, і вось вырашыў пагуляць ў такога праваслаўнага “мэсію”. Мяркую, што і гэтая роля будзе пройгрышнай, бо аўтары гэтай ролі (не сам-жа ён гэта прыдумаў) дапускаюць некаторыя памылкі ў самой фармулёўцы працэсу. Найперш, аб’яднаньнем Праваслаў’я не яму займацца. Гэта наагул не ягоная справа, не ягоная праблема. Гэта справа выключна Царквы, а паколькі Царква аддзеленая ад дзяржавы, то дзяржаўныя лідэры і дзеячы павінны як найменш ўмешвацца ў царкоўныя справы”.

(Бандарук: ) “Гэта была Валянціна Трыгубовіч. А цяпер думка Прафэсара Ўладзімера Конана”.

(Конан: ) “Я лічу, што дзяржава сама па сабе ня можа называцца хрысьціянскай, мусульманскай, ці габрэйскай. Гэтак можа называцца краіна, нацыя. Дзяржава – пазарэлігійны інстытут. У нас яна аддзеленая ад Царквы, або, інакш кажучы, рэлігія аддзеленая ад дзяржавы. Таму я тут бачу свайго роду фарызэйства. У Беларусі шмат хрысьціянскіх канфэсіяў, і падкрэсьліваць праваслаўнасьць Беларусі, гэта значыць адсоўваць на ўзбочыну іншыя канфэсіі. У апошнія гады ўсталявалася палітычнае сяброўства паміж вышэйшай гіерархіяй РПЦ і вышэйшым кіраўніцтвам Беларусі. Яно заарыентаванае на рэстаўрацыю нейкага сурагату Савецкага Саюзу. Як на маю думку, гэтае сяброўства грунтуецца не на хрысьціянскай маралі, а на рэцыдыве ранейшай, палітызаванай ідэі пан-русізму, паводле якога беларусы, маларусы і вялікарусы – тры плямёны нейкага адзінага, мітычнага, хімэрычнага “рускага” народу”.

(Бандарук: ) “Гэта быў прафэсар Уладзімер Конан. Мне падаецца, што калі “Праваслаўная Царква”, гэта тое “адзінае магутнае і жывое, што засталося пасьля Савецкага Саюзу”, дык гэта сумнеўная каштоўнасьць. За савецкім часам Царква была пазбаўленая ўсялякага маральнага аўтарытэту, усялякага ўплыву на жыцьцё грамадзтва. У структурным сэнсе яна ацалела і сярод іншых цэркваў карысталася найбольшымі прывілеямі, дзякуючы свайму найбольшаму сэрвілізму. Калі-б такой яна мелася быць і ў цяперашнім часе, дык гэта сумнеўная каштоўнасьць. Ці гісторыя не паўтараецца?

(Іпатава: ) “Тое, што дзяржава зьвяртае ўвагу на Царкву, гэта ўвогуле станоўчая зьява, бо дзесяцігодзьдзі зьнішчэньня Царквы, усяго духоўнага, далі той плён, які мы назіраем цяпер. З другога боку я, хаця я й праваслаўная, аднак лічу, што ў нашай шматканфэсійнай краіне, трэба ўдзяляць увагу і іншым канфэсіям. Напрыклад, я заўсёды выступаю за тое, каб у Днях Пісьменьніцтва і Друку выступалі перад людзьмі і каталіцкія сьвятары. Зрэшты, у нас таксама шмат габрэяў і татараў. Вось зараз былі ўручаныя прэміі за духоўнае адраджэньне. Хадайнічала за іх праваслаўная Царква, але я ведаю і сярод каталікоў, маіх сяброў-пісьменьнікаў, скульптараў, шмат выдатных творцаў, якія маглі бы быць уганараваныя гэтымі ўзнагародамі. Таму, я бы сказала, што ў нашым сёньняшнім жыцьці не стае той талерантнасьці да ўсіх тых, хто жыве ў Беларусі. Я ўсё-ж лічу, што Царква як інстытут, ня мусіць быць занадта цесна зьвязаная з ўладамі, бо ўлада, гэта заўсёды інструмэнт прымусу”.

Мы гаварылі пра тое, як ёсьць, але давайце пагутарым зараз пра тое, як павінна быць. У мінулым храсьціянская царква сьпярша была перасьледванай, потым сталася дзяржаўнай. У гісторыі бывалі пэрыяды гэтак званага “цэзарапапізму”, калі імпэратары кіравалі Царквой, і “папацэзарызму”, калі папы і патрыярхі бласлаўлялі і каранавалі кіручыя ў дзяржаве асобы.

З цягам часу наступіла аддзяленьне Царквы ад дзяржавы, бывалі пэрыяды гэтак званай “сымфоніі”, што многія тэолягі лічыць найбольш прыймальнай формай стасункаў. У 19 стагодзьдзі наступіла аддзяленьне Царквы ад дзяржавы. Сымбалям гэтай дактрыны сталі “Асноўныя пачаткі” абвешчаныя Франкфурцкім парлямэнтам 1848-49 гадоў, якія сталіся нормай для заходняй Эўропы. Дзяржава не цікавіцца верай сваіх грамадзянаў. Аднак, на практыцы, адмовіўшыся ад арганічнага саюзу з хрысьціянскай царквою, дзяржавы ня здолелі абысьціся бяз элемэнтаў хрысьціянскай веры. У некаторых краінах цэрквы і духавенства надалей атрымоўваюць фінансаваньне з дзяржаўнага бюджэту, хрысьціянскія сьвяты захоўваюць статус дзяржаўных сьвятаў, прысяга са спасылкай на Бога застаецца ў сіле.

Напрыклад ў Нямеччыне няма дзяржаўнай царквы, але існуе царкоўны падатак. У Ангельшчыне кароль і найважнейшыя дзяржаўныя чыноўнікі абавязкова павінны належыць да англіканскай Царквы. У ЗША ўсе цэрквы роўнапраўныя і маюць статус падобны да любой карпарацыі. У школах не дазволенае навучаньне рэлігіі, аднак кожная сэсія Кангрэсу ды інаўгурацыя прэзыдэнта пачынаецца малітвай. У войску ды флёце ёсьць капэляны. Сьвятасьць нядзелі ахоўваецца законам. У некаторых штатах існуе нават строгае пакараньне за блюзьнерства.

(Бандарук: ) “Дык якая, на Вашую думку, ідэальная форма ўзаемадачыненьняў паміж Царквою і дзяржавай ў цяперашніх, беларускіх рэаліях?”

(Конан: ) “Ідэальнае ўзаемадачыненьне паміж Царквою і дзяржавай такое, калі б Царква абсалютна, тэрытарыяльна, палітычна і ідэалягічна не залежыла ад дзяржавы. У гэтым сэнсе каталіцтва значна бліжэй да гэтага ідэалу. Справа ў тым, што ў нас Праваслаўная Царква існуе на тэрыторыі канкрэтнай дзяржавы і цалкам ад яе залежыць. У значнай ступені Царква выступае ў якасьці прыкрыцьця палітыкі дзяржавы. Таму я лічу, што калі праваслаў’е хоча сур’ёзна ўплываць на чалавечыя ўчынкі, на жыцьцё людзкое, на фармаваньне маральна-сацыяльнай клімату, яна павінна быць абсалютна незалежная ад дзяржавы”.

(Бандарук: ) “Згода, што незалежная. Але ж некаторыя формы супрацоўніцтва магчымыя і нават пажаданыя… Напрыклад, зараз у Беларусі каля дзесяці праваслаўных сястрыцтваў праводзяць дабрачынную дзейнасьць. Яны даглядаюць старых, самотных і хворых, працуюць ў Інстытуце Траўматалёгіі і Артапэдыі, у дзіцячым аддзяленьні клінічнага шпіталю ў Менску, ў дзіцячых госьпісах і анкалягічных цэнтрах. Аднак паколькі матэрыльныя і чалавечыя рэсурсы Царквы абмяжаваныя, карыстаючыся сваім аўтарытэтам, яна можа добра паслужыць грамадзтву ў яго маральным выхаваньні”.

(Трыгубовіч: ) “Так, найперш у маральным выхаваньні грамадзтва. Тут працы столькі, што нават цяжка ўявіць сабе ўсе яе абсягі і кірункі. Але на вялікі жаль, на сёньняшні дзень гэтага ня робіцца. Не хапае настаўнікаў, катэхізатараў, не хапае людзей, якія ўсё гэта маглі б рабіць. На сёньняшні дзень Царква хутчэй занятая сваім ўласным, матэрыяльным будаўніцтвам, пабудовай храмаў. На гэта ў першую чаргу ідуць усе высілкі і час”.

(Бандарук: ) “Гэта была думка Валянціны Трыгубовіч. У чым-жа яшчэ магчымае і пажаданае супрацоўніцтва зь дзяржавай? Калі ласка, Спадарыня Вольга Іпатава”.

(Іпатава: ) “Я думаю, што Царква магла-бы супрацоўнічаць зь дзяржаваю ў агульным навядзеньні духоўнага спакою. Гэта значыць, каб яны разам давалі нейкую ацэнку таму, што зараз адбываецца і стараліся быць чысьцейшымі, лепшымі. Царква ўсё такі магла бы ўзьдзейнічаць на дзяржаву, напрыклад у сэнсе таго, што нельга, сапраўды нельга, на касьцях Курапацкіх ахвяраў будаваць дарогу, што гэта вялікі грэх. Вось гэтае паняцьце граху, што ёсьць рэчы, якіх ўвогуле нельга рабіць, што там ляжаць людзі і нават неважна, якога яны веравызнаньня. Чалавечае жыцьцё само па сабе каштоўнае, бясцэннае. І таму тут усім канфэсіям , усім нам трэба гаварыць пра гэта. Па мойму, усё што там адбылося, адбылося якраз таму, што ў атэістычным выхаваньні не было паняцьця граху і адказнасьці за свае ўчынкі перад Богам ды й перад чалавецтвам. І тут, канечне, роля Царквы проста неацэнная, бо ўсім нам трэба гэта разумець. Вось гэтае супрацоўніцтва магло бы быць карысным”.

(Бандарук: ) “Спадарыня Іпатава зьвярнула ўвагу на вельмі важную справу. Царква павінна заклікаць людзей улады кіравацца прынцыпамі дабра і праўды, скарыстоўваць сілу дзяржаву для ўтаймоўваньня зла і падтрымкі дабра, зыходзячы з прынцыпаў сьвятасьці жыцьця і чалавечай годнасьці. Да гэтага і зводзіцца маральны сэнс існаваньня дзяржавы. Толькі такая ўлада лічыцца ўладай “ад Бога”. Царква павінна заступацца перад дзяржавай за пакрыўджаных і абяздоленых. Гэта тое, што ў царкоўна-славянскай мове называецца “печалованіем”.

Калі Царква маўчыць у справе Курапатаў, дык гэта ганебна. Яна абавязана змагацца з самавольствам і тыраніяй ўладароў, спрыяць таму, каб улада не ператварылася ў самадастатковы інстытут, каб не злоўжывала мячом, каб яна не была ўладай мяча, але любові. Мітрапаліт Філіп адкрыта выступіў супраць зьверстваў Івана Жахлівага. За прыкладам Яна Хрысьціцеля, Царква і сёньня павінна знайсьці ў сабе мужнасьць і нагадаць каму трэба: “не выпадае табе рабіць гэтак”.

Тым болей, я тут вярнуся да каляднай багаслужбы ў Сьвятадухаўскім Саборы, што Лукашэнка заявіў там : “Цярплівасьць і дабрыня – гэта тыя якасьці, на якіх асноўваецца мараль беларускага народу і якія зьяўляюцца ядром нацыянальнай ідэі”. Божыя запаветы “не забі, не скрадзі, любі бліжняга,” гэтыя ды іншыя сьвятыя запаветы сугучныя нашым дзяржаўным задумам і ідэям”. Але ж ці сапраўды дзяржаўныя лідэры кіруюцца гэтымі прынцыпамі? Выкраданьні людзей, “эскадроны сьмерці” і дубінкі АМАП – усё гэта неяк цяжка сумясьціць з божымі запаветамі. Як вы лічаце?”

(Трыгубовіч: ) “Я лічу, што гэта ягоная новая роля, новае пазёрства. Гэта нейкі прапагандысцкі крок. Інакш кажучы – спроба высокімі словамі, правільнымі словамі аб божых запаветах прыкрыць тое нэгатыўнае, што ён робіць. Бо відавочна, што словы і справы разыходзяцца кардынальна. У гэтым вось мне бачыцца праблема”.

(Конан: ) “Прынцып, імпэратыў “любі бліжнага свайго”, які часам падкрэсьліваецца, агульны для паганаў і для стара-запаветнай царквы. Я бы разьмежаваў стара- і нова-запаветны прынцыпы. Паводле стара-запаветнага, мы заўсёды любім бліжняга, гэта значыць чалавека са свайго племяні, свайго народу. Гэта агульнае для многіх нацыяў. Хрысьціянства прапаведвае любоў да ўсіх. Спэцыфічна хрысьціянскі, маральны імпэратыў дакладана сфармуляваны ў Новым Запавеце Ісуса Хрыста “любіце ворагаў сваіх і маліцеся за тых, хто вас праклінае”. Хрысьціянства – гэта майстэрства ператвараць ворага ў сябра. А калі нашыя ўлады, наадварот, былых сябраў і супрацоўнікаў ператвараюць у ворагаў, то гэта ніяк не хрысьціянскія і не біблейскія прынцыпы. Адным словам, тут яўна ўстаноўка не на этыку, але на палітыку. Тут палітызацыя хрысьціянства, што, канечне, мяне вельмі непакоць”.

(Бандарук: ) “Гэтак лічыць прафэсар Конан. Дарэчы, прытча пра міласэрнага самараніна назаўсёды высьвятліла пытаньне “а хто ёсьць мой бліжні?”. Гэта ня толькі суайчыньнік, аднадумца, знаёмы, але кожны, абсалютна кожны чалавек, асабліва чалавек ў бядзе.

Аднак вернемся да пытаньня статусу Царквы ў дзяржаве. У Беларусі няма сваёй Праваслаўнай Царквы, аднак у сьвеце існуюць 15 аўтакефальных і 3 аўтаномныя цэрквы. Як Вы ставіцеся да ідэі Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы?”

(Трыгубовіч: ) “Я прыхільніца таго, што павінна быць незалежная, аўтакефальная царква, як у многіх іншых краінах сьвету. У такой сытуацыі пазыцыі царквы й дзяржавы найбольш супадалі бы, бо гэта была бы свая царква. У нас толькі прадстаўніцтва, экзархат Рускай Правасалаўнай Царквы. Паколькі пасьля савецкіх часоў адбываецца толькі адраджэньне Царквы, бо ўсё было зруйнаванае, то гэтае адраджэньне адбываецца на грунце дакастрычніцкай Царквы, часоў царскай Расеі. І хоць манархічныя настроі сярод праваслаўных беларусаў мінімальныя, аднак многае з той расейскасьці, імпэрскасьці прысутнае і ў нас. Калі, напрыклад, мы ўзносім малітву “о богохранімей стране нашей”, то пры гэтым ня ўсе вернікі думаюць пра Беларусь. Адзін марыць пра Савецкі Саюз, іншы думае пра Расею. Вось тут сутнасьць праблемы ва ўзаемадачыненьнях паміж Царквою і дзяржавай”.

(Бандарук: ) “Да сказанага Валянцінай Трыгубовіч варта дадаць, што ейная думка супадае зь меркаваньнем многіх навукоўцаў і тэолягаў. Напрыклад, нядаўна прафэсар Кубанскага Дзяржаўнага Ўнівэрсытэту Шчатнёў заяўвіў, што імпэрскія амбіцыі ў праваслаўнай Царквы былі заўсёды, і яны застаюцца да сёньняшнія дня. Ні для кога няма сакрэту, што Руская Праваслаўная Царква вельмі нэгатыўна ставіцца да аўтакефаліі праваслаў’я на Украіне і ў Беларусі. Толькі чаму гэта аўтакефальнай можа быць Царква ў Чэхіі, дзе ўсяго 150 тысячаў вернікаў, а не ў Беларусі, дзе праваслаўных некалькі мільёнаў? Калі ласка, спадар Конан.”

(Конан: ) “Я думаю, гістарычны досьвед іншых народаў паказвае, што гэта вельмі рэальнае і патрэбная ідэя. Справа ў тым, што разнастайнасьць не выключае адзінства. Няхай будуць незалежныя цэрквы ў кожным рэгіёне, у кожнай нацыянальнай дзяржаве. І калі ў нас ня будзе незалежнай, аўтакефальнай царквы, то Царква ня зможа паспрыяць нацыянальнаму і культуранаму адраджэньню Беларусі. Праўда, у нас шмат выдатных, праваслаўных дзеячоў, якія шчыра вітаюць нацыянальнае адраджэньне, далучаюцца да гэтага працэсу, але ў цэлым, гіерархія застаецца расейскай. Яна думае пра тое, як аднавіць нейкую саюзную дзяржаву. Вось гэта мяне вельмі непакоіць”.

(Бандарук: ) “Гэта быў прафэсар Уладзімір Конан, і ўжо на заканчэньне, тое ж пытаньне накіроўваю Вользе Іпатавай”.

(Іпатава: ) “Праваслаўнай Царкве трэба было б станавіцца беларускай. Для многіх, праваслаўных вернікаў не хапае гэтага беларускага элемэнту. Яны, напрыклад, нават у Амэрыцы, у праваслаўнай, беларускай царкве пачуваюць сябе лепш, чым на Радзіме. Тут, гэтай беларускасьці амаль не адчуваецца. Я лічу, што калі яе замала, то гэта таксама не дае душы праваслаўнага той паўнаты ягонага асабістага духоўнага жыцьця, якое павінна было б ажыцьцяўляцца. Гэта вельмі сур’ёзная праблема. Праваслаўных багаслужбаў на беларускай мове ўвогуле няма.

Я думаю, што ідэальнай была бы форма беларускай, нацыянальнай царквы, якая б служыла духоўнай падтрымцы менавіта беларуса. Бо калі я сёньня чую заклікі маліцца за расейскага Патрыярха, то мне гэта чужое. У прынцыпе праваслаўныя павінны маліцца за ўсіх, за ўвесь сьвет, але я ў першую чаргу хачу маліцца за сваю Беларусь, таму і заўсёды нешта пратэстуе ў маёй душы: чаму гэта я мушу маліцца за патрыярха чужой дзяржавы? Вось гэты элемент для мяне чужы, і думаю, што чужы для многіх праваслаўных вернікаў-беларусаў . Гэта ўвогуле небясьпечная зьява, калі Царква, па сваёй волі, ці без яе, сьвядома ці несьвядома, служыць русыфікацыі. Для душы праваслаўнага беларуса гэта вельмі небясьпечны сімптом”.

(Бандарук: ) “Гэта была Вольга Іпатава. Я дзякую ёй, а таксама Валянціне Трыгубовіч і Ўладзімеру Конану за ўдзел у праграме. Прадстаўляючы думку значнай часткі праваслаўнай інтэлігэнцыі, яны выказваюцца незалежную ад дзяржавы, беларускую, нацыянальную царкву. Гэта магчымае, але шлях да такога статусу выглядае нялёгкім.
Падсумоўваючы вышэй сказанае, хачу нагадаць, якімі, паводле сацыяльнай дактрыны Праваслаўай Царквы, павінны быць узаемадачыненьні паміж ёю і дзяржавай.

Царква павінна быць самастойнай і самазаконнай арганізацыяй нутры дзяржавы пад адзіным кіраўніцтвам. Царква і дзяржава служаць адной вышэйшай мэце: ажыцьцяўленньню божай волі на зямлі, хаця рознымі спосабамі і сродкамі. Адсюль раздзяленьне сфэраў, арганічнае ўзгадненьне мэтаў і намаганьняў, узаемная незалежнасьць арганізацыяў пры непасягальніцтве і неўмяшаньні. Дзяржава ня можа і не павінна злоўжываць Царквою ў сваіх сьвецкіх справах, навязваць ёй свае меркаваньні, правілы і спосабы дзеяньня. Дзяржава ня можа ператвараць свае субсыдыі Царкве ў прыладу ціску на яе. Таксама і Царква не павінна злоўжываць сваім уплывам і аўтарытэтам у грамадзтве ані ў дзяржаўных справах, ані ў сфэры духоўнай культуры.

Дзяржава – справа зямная, чалавечая. Яе неабходна будаваць, маючы Бога ў сэрцы, але не ўскладаючы на Бога адказнасьць за свае зямныя рашэньні і чалавечыя ўчынкі. Царква адкідае “цэзарапапізм”, калі кіраўнік дзяржавы кіруе Царквою, як і “папацэзарызм”, калі Царква замахваецца на сьвецкую ўладу. Палітыканства толькі шкодзіць Царкве. Дзяржава не павінна кіраваць Царквою ні ў галіне догмаў, ні абрадаў, ні арганізацыі. Яна можа толькі патрабаваць ад Царквы вернасьці Радзіме і выкананьня агульных законаў. Царква вучыць і раіць, і калі гэта неабходна – асуджае і адлучае, але не кіруе ў дзяржаве. Дзяржава ахоўвае Царкву і дапамагае ёй, але не пануе над ёю. Царква моліцца і прапаведвае, дзяржава кіруе, судзіць і ваюе. Сьвятар і ўладар, манах і жаўнер-супрацоўнікі божай справы. Яны спалучаюць намаганьні, але ідуць рознымі шляхамі.
http://www.svaboda.org/programs/symbal/2002/01/20020122094827.asp

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
vorag narody


Зарегистрирован: 05.03.2006
Сообщения: 93
Ответить с цитатой
1. старая инфа! ничего нового...
2. "авторитеты" весьма туфтовые!
3. трыгубовичиха пусть к православию своего сына приведет из националистичной секты, прежде чем разважать о судьбе церкви!
4. Конан -- униат, пусть в костел идет командовать! А то как "автокефалию" в церкви разводить -- в православные вырядился!?
5.Спросите у Ипатовай, когда последний раз на исповеди была?! Какой должна быть церковь -- должна решать сама церковь, а не Ипатова!!!...
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя vorag narodyОтправить личное сообщение
burbalka


Православный
Зарегистрирован: 19.05.2005
Сообщения: 1522
Откуда: Менск-Мінск
Ответить с цитатой
1. проста знайшла выпадкова.
2. згодная і пра "аўтарытэтаў"
3. валянціна трыгубовіч уваходзіць у дзейсную раду брацтва трох віленскіх пакутнікаў. і яна нічога не мае супраць свайго сына, як і супраць БАПЦ.
4. конан заўжды сцвярджаў, што ён праваслаўны.
5. іпатаву на споведзі бачылі ў ліпені. але споведзь не крытэр.

насамрэч, дадзены тэкст быў правакатыўны. я ад вас і хацела пачуць "какой должна быть церковь - должна решать сама церковь". і пачула

_________________
Кожнае слова можа быць выкарыстаным супраць цябе
_____________
За кожнае слова трэба адказваць
________
Не ў слове, а ў сіле!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя burbalkaОтправить личное сообщениеПосетить сайт автораICQ Number
vorag narody


Зарегистрирован: 05.03.2006
Сообщения: 93
Ответить с цитатой
проаокация удалась! поздрафляю!!!

так, к слову скажу: наши националюги любят раз-другой на год зайти в церковь и "новый беларуский порядок" наводить там , даже не соображая, куда-то пришли! Они б и Бога беларускай мове учили-б, да мелковаты! Фу, какое противное это националистическое болото!
Посмотреть профильНайти все сообщения пользователя vorag narodyОтправить личное сообщение
Аўтакефалія.
Вы не можете начинать темы
Вы не можете отвечать на сообщения
Вы не можете редактировать свои сообщения
Вы не можете удалять свои сообщения
Вы не можете голосовать в опросах
You can attach files in this forum
You can download files in this forum
Часовой пояс: GMT + 4  
Страница 7 из 8  


Добавить в Избранное
  
  
 Ответить на тему  
Вход:          Автоматически входить при каждом посещении   
Content © Хрысьціянскі форум ЦАРКВА

Каталог TUT.BY Rating All.BY