13 Паводле Матфея

1. Выйшаўшы таго ж дня з дому, Іісус сеў каля мора.
2. І сабралася да Яго мноства людзей, так што Ён увайшоў у лодку і сеў; а ўвесь люд стаяў на беразе.
3. І гаварыў ім шмат прытчамі,кажучы: вось, выйшаў сейбіт сеяць.
4. І калі сеяў ён, адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі і падзяўблі тое;
5. іншае ўпала на мясціны камяністыя, дзе няшмат было зямлі, і неўзабаве ўзышло, таму што зямля была неглыбокая.
6. А калі ўзышло сонца, завяла і, як не мела карэння, засохла;
7. іншае ўпала ў церне, і вырасла церні і заглушыла яго;
8. іншае ўпала на добрую зямлю і ўрадзіла плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсцьдзесят, а тое ў трыццаць.
9. Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
10. І прыступіўшы, вучні сказалі Яму: чаму прытчамі гаворыш ім?
11. Ён сказаў ім у адказ: таму, што вам дадзена ведаць тайны Царства Нябеснага, а ім не дадзена;
12. бо хто мае, таму дадзена будзе і памножыцца; а хто не мае, у таго адымецца і тое, што мае;
13. дзеля таго прытчамі прамаўляю ім, што яны бачачы не бачаць, і чуючы не чуюць, і не разумеюць;
14. і збываецца над імі прароцтва Ісаіі, якое кажа: "слыхам пачуеце, і не ўразумееце; і вачыма глядзець будзеце, і не ўбачыце;
15. агрубела бо сэрца ў людзей гэтых, і вушыма цяжка чуюць, і вочы свае змежылі, каб не ўгледзець вачыма, і вушыма не пачуць, і сэрцам не ўразумець, і не звернуцца, каб Я ацаліў іх".
16. А вашы блажэнныя вочы, што бачаць; і вушы вашыя, што чуюць;
17. бо праўду кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі бачыць тое, што вы бачыце, і не бачылі, і чуць тое, што вы чуеце, і не чулі.
18. Але ж вы пачуйце прытчу пра сейбіта:
19. да кожнага, хто слухае слова пра Царства і не разумее, прыходзіць ліхі і крадзе пасеянае ў сэрцы яго: вось каго азначае пасеянае пры дарозе.
20. А пасеянае на камяністых мясцінах азначае таго, хто чуе слова і адразу з радасцю прымае яго;
21. але не мае кораня ў сабе і непастаянны: калі настане ўціск альбо ганенне за слова, адразу спакушаецца.
22. А пасеянае ў церні азначае таго, хто чуе слова, але клопат веку гэтага і панада багацця заглушае слова, і яно стаецца бясплодным.
23. А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, які і плод прыносіць і дае адзін сто, другі шэсцьдзесят, а іншы трыццаць.
24. Другую прытчу прапанаваў Ён ім, кажучы: Царства Нябеснае падобнае на чалавека, які пасеяў добрае насенне на полі сваім;
25. калі ж людзі спалі, прыйшоў вораг яго і пасеяў куколь сярод пшаніцы, і пайшоў;
26. калі ўзышла рунь і завязала плод, тады з'явіўся і куколь.
27. Прыйшоўшы, рабы гаспадара дома сказалі яму: гаспадар ці ж не добрае насенне пасеяў ты на полі тваім? адкуль жа на ім куколь?
28. А ён сказаў ім: варожы чалавек гэта зрабіў. А рабы сказалі яму: хочаш, мы пойдзем, выпалем яго?
29. А ён сказаў: не, каб, выбіраючы куколь, вы не павырывалі разам з ім і пшаніцы;
30. пакіньце расці разам тое і другое да жніва; а ў час жніва я скажу жняцам: збярыце перш куколь і звяжыце яго ў снапы, каб спаліць яго; а пшаніцу збярыце ў жытніцу мае.
31. Іншую прытчу прапанаваў Ён ім, кажучы: падобнае Царства Нябеснае на зерне гарчычнае, якое чалавек узяў і пасеяў на полі сваім,
32. якое, хоць меншае за ўсякае насенне, але, калі вырастае, бывае большае за ўсякую траву і робіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябесныя і гняздзяцца ў голлі яго.
33. Іншую прытчу сказаў Ён ім: падобнае Царства Нябеснае на закваску, якую жанчына, узяўшы паклала ў тры меры мукі, пакуль не ўкісла ўсё.
34. Гэта ўсё казаў Іісус прытчамі люду, і без прытчы нічога не казаў ім,
35. каб збылося сказанае праз прарока, які кажа: "Разамкну ў прытчах вусны Мае; выкажу ўтоенае ад стварэння свету".
36. Тады Іісус, адпусціўшы людзей, увайшоў у дом. І прыступіўшы да Яго, вучні Яго сказалі: растлумач нам прытчу пра куколь на полі.
37. А Ён ім сказаў у адказ: сейбіт добрага насення ёсць Сын Чалавечы;
38. поле ёсць свет; добрае насенне гэта — сыны Царства, а куколь — сыны ліхога;
39. вораг, які пасеяў яго, ёсць дыявал; жніво ёсць сканчэнне веку, а жняцы — Ангелы.
40. А таму, як збіраюць куколь і агнём паляць, гэтак сама будзе пры сканчэнні веку гэтага:
41. пашле Сын Чалавечы Ангелаў Сваіх, і збяруць з Царства Яго ўсе спакусы і тых, што чыняць беззаконне,
42. і ўкінуць іх у печ вогненную; там будзе плач і скрыгат зубоў;
43. тады праведныя заззяюць, як сонца, у Царстве Айца іх. Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
44. Яшчэ падобнае Царства Нябеснае на скарб, схаваны на полі, які, знойшоўшы, чалавек утоіў, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе поле тое.
45. Яшчэ падобнае Царства Нябеснае на купца, які шукае прыгожых перлаў,
46. які, знайшоўшы адзін шматкаштоўны перл, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яго.
47. Яшчэ падобнае Царства Нябеснае на невад, закінуты ў мора і поўны рыбы ўсялякага роду,
48. які, калі ён напоўніўся, выцягнулі на бераг і, сеўшы, добрае склалі ў начынне, а нядобрае выкінулі прэч.
49. Так будзе пры сканчэнні веку: выйдуць Ангелы і аддзеляць ліхіх з асяроддзя праведных,
50. і ўкінуць іх у печ вогненную:там будзе плач і скрыгат зубоў.
51. Сказаў ім Іісус: ці зразумелі вы гэта ўсё? Яны кажуць Яму: так, Госпадзе!
52. А Ён сказаў ім: таму ўсякі кніжнік, навучаны Царству Нябеснаму, падобны на гаспадара дома, які выносіць са скарбніцы сваёй новае і старое.
53. І сталася, калі скончыў Іісус прытчы гэтыя, пайшоў адтуль.
54. І прыйшоўшы на бацькаўшчыну Сваю, вучыў іх у сінагозе іхняй, так што яны здзіўляліся і казалі: адкуль у Яго гэтая мудрасць і сілы?
55. ці не цясляроў Ён Сын? ці не Ягоную Маці завуць Марыя, і браты Яго Іакаў і Іасій, і Сіман і Іуда?
56. і сёстры Яго ці не ўсе сярод нас? адкуль жа ў Яго ўсё гэта?
57. І спакушаліся аб Ім. А Іісус сказаў ім: не бывае прарока без пашаны, хіба што толькі на бацькаўшчыне сваёй, і ў доме сваім.
58. І не ўчыніў там многіх цудаў з-за няверства іх.