26 Паводле Матфея

1. І сталася: калі скончыў Іісус усе словы гэтыя, дык сказаў вучням Сваім:
2. вы ведаеце, што праз два дні Пасха будзе, і Сын Чалавечы выдадзены будзе на ўкрыжаванне.
3. Тады сабраліся першасвятары і кніжнікі і старэйшыны народу ў двор першасвятара, якога звалі Каіафа,
4. і дамовіліся ўзяць Іісуса хітрасцю і забіць;
5. але казалі: толькі не ў свята, каб не сталася абурэння ў народзе.
6. Калі ж Іісус быў у Віфаніі, у доме Сімана пракажонага,
7. прыступіла да Яго жанчына з алебастравай пасудзінай міра шматкаштоўнага і ліла Яму на галаву, калі Ён узляжаў за сталом.
8. Убачыўшы, вучні Яго абурыліся і казалі: навошта такая трата?
9. бо можна было б прадаць гэтае міра за вялікія грошы і даць убогім.
10. Але Іісус, зразумеўшы гэта, сказаў ім: што бянтэжыце жанчыну? Яна добры ўчынак зрабіла для Мяне;
11. бо заўсёды убогіх вы маеце з сабою, а Мяне не заўсёды маеце;
12. бо ўзліўшы гэтае міра на Цела Маё, яна падрыхтавала Мяне да пахавання;
13. праўду кажу вам: дзе ні будзе абвешчана Дабравесце гэтае ў цэлым свеце, сказана будзе ў памяць яе і пра тое, што зрабіла яна.
14. Тады адзін з дванаццаці, якога звалі Іуда Іскарыёт, пайшоў да першасвятароў
15. і сказаў: што вы дасце мне, і я вам выдам Яго? Яны прапанавалі яму трыццаць срэбранікаў;
16. і з таго часу ён шукаў зручнай нагоды выдаць Яго.
17. У першы ж дзень праснакоў прыступілі вучні да Іісуса і сказалі Яму: дзе хочаш, каб мы прыгатавалі Табе есці пасху?
18. Ён жа сказаў: ідзіце ў горад да такога і такога і скажыце яму: "Настаўнік кажа: час мой блізкі, у цябе ўчыню пасху з вучнямі Маімі".
19. І зрабілі вучні, як загадаў ім Іісус, і прыгатавалі пасху.
20. Калі ж звечарэла, Ён узлёг з дванаццацю вучнямі;
21. І калі яны елі, сказаў: праўду кажу вам, што адзін з вас выдасць мяне.
22. Яны вельмі засмуціліся і пачалі казаць Яму, кожны з іх: ці не я, Госпадзе?
23. А Ён сказаў у адказ: хто апусціў са Мною руку ў місу, той выдасць Мяне.
24. Бо Сын Чалавечы ідзе, як напісана пра Яго; але гора таму чалавеку, які выдае Сына Чалавечага: лепей было б таму чалавеку не радзіцца.
25. У адказ жа Іуда, які выдаў Яго, сказаў: ці не я, Равві? Іісус кажа яму: ты сказаў.
26. А калі яны елі: Іісус, узяўшы хлеб і благаславіўшы, пераламіў і, раздаючы вучням, сказаў: прыміце, ешце: гэта Цела Маё.
27. І ўзяўшы чашу, і падзякаваўшы, падаў ім і сказаў: піце з яе ўсе;
28. бо гэта Кроў Мая новага запавету, за многіх праліваная дзеля даравання грахоў.
29. Кажу ж вам, што ад сёння не буду піць ад плоду гэтага вінаграднага да таго дня, калі буду піць з вамі новае віно ў Царстве Айца Майго.
30. І заспяваўшы, пайшлі на гару Елеонскую.
31. Тады кажа ім Іісус: усе вы спакусіцеся аба Мне ў гэтую ноч, бо напісана: "паражу пастыра, і рассеюцца авечкі статку".
32. А пасля ўваскрэсення Майго сустрэну вас у Галілеі.
33. У адказ жа Пётр сказаў Яму: калі і ўсе спакусяцца аб Табе, я не спакушуся.
34. Сказаў яму Іісус: праўду кажу табе, што гэтае ночы, перш чым заспявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне.
35. Кажа Яму Пётр: хоць бы мне і памерці з Табою, не адракуся ад Цябе. Падобнае і ўсе вучні казалі.
36. Потым прыходзіць з імі Іісус у мясціну, званую Гефсіманія, і кажа вучням: пасядзіце тут, пакуль Я пайду, памалюся там.
37. І ўзяўшы Пятра і абодвух сыноў Зевядзеевых, пачаў смуткаваць і журыцца.
38. Тады кажа ім Іісус: душа Мая смуткуе да смерці; пабудзьце тут і чувайце са Мною.
39. І адышоўшы крыху, упаў абліччам Сваім, маліўся і казаў: Ойча Мой! калі магчыма, няхай абміне Мяне чаша гэтая; але не як Я хачу, а як Ты.
40. І прыходзіць да вучняў і знаходзіць, што яны спяць, і кажа Пятру: ці так не змаглі вы адну гадзіну патрываць са Мною?
41. Не спіце і маліцеся, каб не ўпасці ў спакусу: дух бадзёры, а плоць нядужая.
42. Яшчэ, адышоўшы другі раз, маліўся, кажучы: Ойча Мой! калі не можа чаша гэтая абмінуць Мяне, каб Мне не піць яе, няхай будзе воля Твая.
43. І прыйшоўшы, знайшоў, што зноў яны спяць, бо ў іх вочы ацяжэлі.
44. І пакінуўшы іх, адышоў зноў і памаліўся трэці раз, тое самае слова сказаўшы.
45. Тады прыходзіць да вучняў Сваіх і кажа ім: вы ўсё яшчэ спіце і спачываеце; вось, наблізілася гадзіна, і Сын Чалавечы аддаецца ў рукі грэшнікаў;
46. устаньце, хадзем: вось наблізіўся той, хто выдае Мяне.
47. І калі яшчэ гаварыў Ён, вось, Іуда, адзін з дванаццаці, прыйшоў, і з ім мноства людзей з мячамі і каламі, ад першасвятароў і старэйшын народных.
48. А хто выдаваў Яго, даў ім знак, кажучы: каго я пацалую, Той і ёсць, вазьміце Яго.
49. I, адразу падышоўшы да Іісуса, сказаў: радуйся, Равві! І пацалаваў Яго.
50. Іісус жа сказаў яму: дружа, чаго ты прыйшоў? Тады падышлі, і ўсклалі рукі на Іісуса, і ўзялі Яго.
51. І вось, адзін з тых, што былі з Іісусам, працягнуўшы руку, дастаў меч свой і, ударыўшы раба першасвятаровага, адсек яму вуха.
52. Тады кажа яму Іісус: вярні меч твой у месца ягонае, бо ўсе, хто возьме меч, ад мяча і загінуць;
53. альбо думаеш, што Я не магу цяпер упрасіць Айца Майго, і Ён дасць Мне больш за дванаццаць легіёнаў Ангелаў?
54. як жа збудуцца Пісанні, што так павінна быць?
55. У тую гадзіну сказаў Іісус народу: быццам на разбойніка выйшлі вы з мячамі і каламі ўзяць Мяне; кожны дзень з вамі сядзеў Я, вучачы ў храме, і вы не ўзялі Мяне.
56. А ўсё гэта было, каб збыліся пісанні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.
57. А тыя, што ўзялі Іісуса, прывялі Яго да Каіафы першасвятара, куды сабраліся кніжнікі і старэйшыны.
58. А Пётр ішоў следам за ім зводдаль, да двара першасвятаровага і ўвайшоўшы ў сярэдзіну, сеў са слугамі, каб бачыць канец.
59. Першасвятары і старэйшыны і ўвесь сінедрыён шукалі ілжывага сведчання супроць Іісуса, каб аддаць Яго на смерць;
60. і не знаходзілі; і хоць шмат ілжывых сведкаў прыходзіла, не знайшлі. Але нарэшце прыйшлі два ілжывыя сведкі
61. і сказалі: Ён казаў: "магу разбурыць храм Божы і за тры дні збудаваць яго".
62. І ўстаўшы, першасвятар сказаў Яму: нічога не адказваеш? што яны супроць Цябе сведчаць?
63. Іісус жа маўчаў. І першасвятар сказаў Яму: заклінаю Цябе Богам жывым, скажы нам, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?
64. Кажа яму Іісус: ты сказаў; нават маўляю вам: ад сёння ўгледзіце Сына Чалавечага, што сядзіць праваруч сілы і ідзе на аблоках нябесных.
65. Тады першасвятар разадраў адзенне сваё і сказаў: Ён блюзнерыць. Навошта яшчэ нам сведкі? Вось, вы чулі блюзнерства Яго!
66. Як вам здаецца? А яны сказалі ў адказ: варты смерці.
67. Тады плявалі Яму ў твар і тузалі Яго; а іншыя білі па шчоках
68. і казалі: скажы нам, Хрысце, хто ўдарыў Цябе?
69. А Пётр сядзеў звонку на дварэ. І падышла да яго адна служанка і сказала: і ты быў з Іісусам Галілеянінам.
70. Але ён адрокся перад усімі, сказаўшы: не ведаю, што ты кажаш.
71. А калі ён выходзіў за браму, убачыла яго другая, і кажа тым, што былі там: і гэты быў з Іісусам Назарэем.
72. І зноў адрокся ён, прысягнуўшы: я не ведаю Гэтага Чалавека.
73. Крыху пазней падышлі тыя, што стаялі, і сказалі Пятру: сапраўды і ты з іх, бо і гаворка твая выдае цябе.
74. Тады ён пачаў прысягаць і бажыцца: я не ведаю Гэтага Чалавека. І тут жа заспяваў певень.
75. І згадаў Пётр словы, сказаныя яму Іісусам: перш чым заспявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне. І выйшаўшы вонкі, плакаў горка.