27 Паводле Матфея

1. Калі ж настала раніца, зрабілі нараду ўсе першасвятары і старэйшыны народу супраць Іісуса, каб аддаць Яго на смерць:
2. і звязаўшы Яго, завялі і перадалі Яго Понцію Пілату, намесніку.
3. Тады Іуда, які выдаў Яго, убачыўшы, што засудзілі Яго, і раскаяўшыся, аддаў трыццаць срэбранікаў першасвятарам і старэйшынам,
4. кажучы: саграшыў я, прадаўшы кроў нявінную. Яны ж сказалі: што нам да таго? глядзі сам.
5. І кінуўшы срэбранікі ў храме, ён адышоў; і пайшоўшы, павесіўся.
6. Першасвятары, узяўшы срэбранікі, сказалі: не дазваляецца класці іх у храмавую скарбніцу, бо гэта цана крыві.
7. І зрабіўшы нараду, купілі на іх поле ганчара для пахавання чужынцаў;
8. таму і называецца поле тое "полем крыві" па сённяшні дзень;
9. тады збылося сказанае праз прарока Іерамію, які кажа: "і ўзялі трыццаць срэбранікаў, цану Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраілевы,
10. і далі іх за поле ганчара, як сказаў мне Гасподзь".
11. Іісус жа стаў перад намеснікам. І запытаў у Яго намеснік, кажучы: Ты Цар Іудзейскі? Іісус жа сказаў яму: ты кажаш.
12. І калі вінавацілі Яго першасвятары і старэйшыны, Ён нічога не адказваў.
13. Тады кажа Яму Пілат: ці не чуеш, колькі сведчаць супроць Цябе?
14. І не адказваў яму на ніводнае слова, так што намеснік вельмі здзіўляўся.
15. А на свята намеснік меў звычай адпускаць народу аднаго вязня, якога б хацелі.
16. Быў тады ў іх вядомы вязень, званы Варава.
17. І вось, як сабраліся яны, сказаў ім Пілат: каго хочаце, каб я адпусціў вам: Вараву ці Іісуса, якога завуць Хрыстом?
18. Бо ведаў, што з зайдрасці выдалі Яго.
19. Тым часам, як сядзеў ён на судовым месцы, жонка яго паслала яму сказаць: не рабі нічога Праведніку Таму, бо я сёння ў сне шмат адцярпела за Яго.
20. Але першасвятары і старэйшыны падбухторылі люд прасіць Вараву, а Іісуса загубіць.
21. Тады намеснік сказаў ім у адказ: каго хочаце з двух, каб я адпусціў вам? Яны сказалі: Вараву.
22. Кажа ім Пілат: што ж мне зрабіць з Іісусам, якога завуць Хрыстом? Кажуць яму ўсе: няхай будзе распяты!
23. Намеснік жа сказаў: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней крычалі: няхай будзе распяты!
24. Пілат, бачачы, што нічога не дапамагае, а неспакой расце, узяў вады і ўмыў рукі перад людзьмі, кажучы: невінаваты я ў крыві Праведніка Гэтага; глядзіце самі.
25. І, адказваючы, увесь люд сказаў: Кроў Яго на нас і на дзецях нашых.
26. Тады адпусціў ім Вараву, а Іісуса, біўшы, аддаў на распяцце.
27. Тады воіны намеснікавы, узяўшы Іісуса ў прэторыю, сабралі на Яго цэлы полк,
28. і раздзеўшы Яго, надзелі на Яго баграніцу;
29. і, сплёўшы вянец з цёрну, усклалі на галаву Яму і далі Яму ў правую руку кій, і, стаўшы на калені перад Ім, кпілі з Яго, кажучы: радуйся, Цару Іудзейскі?
30. і плявалі на Яго і, узяўшы кій, білі па галаве Яго.
31. І калі накпіліся з Яго, знялі з Яго пурпуру і апранулі Яго ў адзежу Ягоную, і павялі Яго на распяцце.
32. Выходзячы, спаткалі яны аднаго Кірынеяніна, імем Сіман: яго і прымусілі несці крыж Яго.
33. І прыйшоўшы на месца, якое называецца Галгофа, што азначае "месца чэрапа",
34. далі Яму піць воцату, змяшанага з жоўцю; і, пакаштаваўшы, не хацеў піць.
35. Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі адзежу Яго, кідаючы жэрабя;
36. і, седзячы, вартавалі Яго там;
37. і змясцілі над галавою Яго надпіс з віною Яго: гэта Іісус, Цар Іудзейскі.
38. Тады ўкрыжавалі з Ім двух разбойнікаў: аднаго па правы бок, а другога па левы.
39. А тыя, што міма праходзілі, зневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі
40. і кажучы: Ты, што разбураеш храм і за тры дні будуеш! уратуй Сябе Самога. Калі Ты Сын Божы, сыдзі з крыжа.
41. Падобна і першасвятары з кніжнікамі і старэйшынамі і фарысеямі, насміхаючыся, казалі:
42. іншых ратаваў, а Самога Сябе не можа ўратаваць. Калі Ён Цар Ізраілеў, няхай цяпер сыдзе з крыжа, і ўверуем у Яго;
43. спадзяваўся на Бога: няхай цяпер выбавіць Яго, калі Ён угодны Яму. Бо Ён сказаў: Я Божы Сын.
44. Таксама і разбойнікі, укрыжаваныя з Ім, ганьбілі Яго.
45. Ад шостай жа гадзіны цемра настала па ўсёй зямлі да гадзіны дзевятай;
46. а каля дзевятай гадзіны ўскрыкнуў Іісус моцным голасам, кажучы: Ілі, Ілі! лема савахфані? што азначае: Божа Мой, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?
47. Некаторыя з тых, што стаялі там, чуючы гэта, казалі: Ілію кліча Ён.
48. І адразу пабег адзін з іх, узяў губку, намачыў у воцат і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць;
49. а другія казалі: чакай; пабачым, ці прыйдзе Ілія ўратаваць Яго.
50. Іісус жа, зноў ўскрыкнуўшы моцным голасам, спусціў дух.
51. І вось, завеса храма разадралася напалам, зверху данізу; і зямля здрыганулася; і каменне раскалолася;
52. і магілы расчыніліся; і многія целы памерлых паўсталі;
53. і выйшаўшы з магіл пасля ўваскрэсення Яго, ўвайшлі ў святы горад і явіліся многім.
54. Сотнік жа і тыя, што з ім вартавалі Іісуса, бачачы землятрус і ўсё, што адбылося, перапалохаліся вельмі і казалі: сапраўды Ён быў Сын Божы.
55. Там былі таксама і глядзелі здалёк многія жанчыны, якія ішлі следам за Іісусам з Галілеі, служачы Яму;
56. сярод іх былі Марыя Магдаліна і Марыя, маці Іакава і Іасіі, і маці сыноў Зевядзеевых.
57. Калі ж звечарэла, прыйшоў багаты чалавек з Арымафеі, імем Іосіф, які таксама вучыўся ў Іісуса;
58. ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Іісусава. Тады Пілат загадаў аддаць цела.
59. І ўзяўшы цела, Іосіф абгарнуў яго чыстаю плашчаніцаю*
60. і паклаў яго ў новай сваёй магіле, якую высек у скале; і прываліўшы вялікі камень да дзвярэй магілы, адышоў.
61. Была ж там Марыя Магдаліна і другая Марыя, якія сядзелі насупраць магілы.
62. На другі дзень, які ідзе за пятніцай, сабраліся першасвятары і фарысеі да Пілата
63. і казалі: пане! мы ўспомнілі, што ашуканец той, яшчэ калі быў жывы, сказаў: "праз тры дні ўваскрэсну";
64. дык вось, загадай вартаваць магілу да трэцяга дня, каб вучні Яго, прыйшоўшы ўначы, не ўкралі Яго і не сказалі народу: "уваскрэс з мёртвых", і будзе апошняе ашуканства горшае за першае.
65. А Пілат сказаў ім: маеце варту; ідзіце, ахоўвайце, як ведаеце.

_______________

* Палатно