12 Паводле Лукі

1 Тым часам, калі сабраліся многія тысячы людзей, так што ціснулі адзін аднаго, Ён пачаў гаварыць найперш вучням Сваім: сцеражыцеся закваскі фарысейскай, гэта значыць крывадушнасці.
2 Няма нічога схаванага, што не адкрыецца, і таемнага, што не стане вядомым;
3 таму ўсё, што казалі вы ў цемры, пры святле пачута будзе; і што вы прамовілі на вуха ў пакоі, будзе абвешчана на дахах.
4 Кажу ж вам, сябрам Маім: не бойцеся тых, што забіваюць цела і пасля гэтага нічога больш не могуць зрабіць;
5 але ўкажу вам, каго баяцца: бойцеся таго, хто, забіўшы, мае ўладу ўкінуць у геену; так, кажу вам, яго бойцеся.
6 Ці не пяць вераб’ёў прадаюцца за два асарыі? і ніводзін з іх не забыты перад Богам.
7 А ў вас і валасы на галаве ўсе палічаны. Таму не бойцеся: вы больш вартыя, чым мноства вераб’ёў.
8 Гавару ж вам: кожнага, хто вызнае Мяне перад людзьмі, таго і Сын Чалавечы вызнае перад Ангеламі Божымі;
9 а хто адрачэцца ад Мяне перад людзьмі, той адрынуты будзе перад Ангеламі Божымі.
10 І кожнаму, хто скажа слова на Сына Чалавечага, даравана будзе; а хто будзе зневажаць Духа Святога, таму не будзе даравана.
11 Калі ж прывядуць вас у сінагогі і да начальства і да ўлад, не турбуйцеся, як ці што адказаць, альбо што гаварыць;
12 бо Святы Дух навучыць вас у тую гадзіну, што трэба казаць.
13 І сказаў Яму нехта з народу: Настаўнік! скажы брату майму, каб ён раздзяліў са мною спадчыну.
14 Ён жа сказаў яму: чалавеча, хто Мяне паставіў судзіць або дзяліць вас?
15 І сказаў ім: глядзіце, захоўвайце сябе ад хцівасці, бо нічыё жыццё не залежыць ад празмернай яго маёмасці.
16 І расказаў ім прытчу, гаворачы: у аднаго багатага чалавека добра ўрадзіла зямля.
17 І ён разважаў, сам сабе кажучы: што мне рабіць? не маю куды сабраць свой ураджай.
18 І сказаў: вось што зраблю: разбяру свірны мае і большыя збудую, і збяру туды ўсе плады свае і ўсё дабро сваё;
19 і скажу душы сваёй: душа! маеш многа дабра, на многія гады складзенага — адпачывай, еш, пі, весяліся.
20 А Бог сказаў яму: неразумны! у гэтую ноч душу тваю забяруць ад цябе; а тое, што ты назапасіў, каму дастанецца?
21 Так бывае з тым, хто збірае скарбы для сябе, а не ў Бога багацее.
22 І сказаў вучням Сваім: дзеля таго кажу вам: не турбуйцеся для душы вашай, што будзеце есці, ні для цела, у што апранецеся;
23 душа больш значыць за ежу, а цела за адзенне.
24 Паглядзіце на воранаў: яны не сеюць, не жнуць, не маюць ні каморы, ні свірна, і Бог корміць іх. Наколькі ж вы лепшыя за птушак!
25 І хто з вас, турбуючыся, можа падоўжыць свой век хоць на адзін локаць?
26 Дык вось, калі і найменшага не можаце, чаго пра іншае турбуецеся?
27 Паглядзіце на лілеі, як яны растуць: не працуюць, не прадуць; але кажу вам, што і Саламон ва ўсёй славе сваёй так не апранаўся, як кожная з іх.
28 Калі ж траву, якая сёння ў полі, а заўтра ў печ будзе ўкінутая, Бог убірае так, то тым болей вас, малаверы!
29 І вы не шукайце, што вам есці, ці што піць, і не клапаціцеся,
30 бо ўсяго гэтага шукаюць народы свету; Айцец жа ваш ведае, што вы маеце патрэбу ў гэтым;
31 шукайце толькі Царства Божага, і гэта ўсё дадасца вам.
32 Не бойся, малое стада! Бо Айцец ваш меў ласку даць вам Царства.
33 Прадайце маёмасць вашую і раздайце як міласціну. Рыхтуйце сабе мяхі, якія не зношваюцца, скарб невычэрпны на нябёсах, куды злодзей не набліжаецца і дзе моль не знішчае;
34 бо дзе скарб ваш, там і сэрца ваша будзе.
35 Няхай будуць паясніцы вашыя падперазанымі і свяцільнікі запаленымі;
36 а вы — падобнымі да людзей, што чакаюць гаспадара свайго, калі ён вернецца з вяселля, каб, як прыйдзе і пастукае, адразу адчыніць яму.
37 Блажэнныя рабы тыя, якіх, прыйшоўшы, гаспадар застане нядрэмнымі; праўду кажу вам: падперажэцца ён і пасадзіць іх за стол, і, падышоўшы, будзе прыслужваць ім.
38 І калі прыйдзе ў другую варту, і калі ў трэцюю варту прыйдзе, і застане іх такімі, то блажэнныя рабы тыя.
39 Вось што ведайце: калі б гаспадар дома ведаў, у які час прыйдзе злодзей, то не спаў бы і не дазволіў бы падкапаць дом свой.
40 Будзьце ж і вы гатовыя, бо ў час, пра які не думаеце, Сын Чалавечы прыйдзе.
41 Тады сказаў Яму Пётр: Госпадзі! нам прытчу гэтую гаворыш, ці ўсім?
42 А Гасподзь сказаў: Хто ж ёсць верны домаўпраўнік і мудры, якога паставіць гаспадар над чэляддзю сваёю, каб даваў ім у свой час меру хлеба?
43 Блажэнны раб той, якога гаспадар яго, прыйшоўшы, застане, што ён робіць так;
44 праўду кажу вам, што над усёй маёмасцю сваёю паставіць яго.
45 Калі ж скажа раб той у сэрцы сваім: “не хутка гаспадар мой прыйдзе”, і пачне біць слуг і служанак, есці і піць, і напівацца, —
46 прыйдзе гаспадар раба таго ў дзень, у які ён не чакае, і ў гадзіну, якой ён не ведае, і рассячэ яго напалам, і вызначыць яму адзін лёс з нявернымі.
47 Той раб, які ведаў волю гаспадара свайго і не падрыхтаваўся і не зрабіў па волі яго, будзе біты многа;
48 а той, які не ведаў, але зрабіў нешта вартае пакарання, будзе біты мала. З кожнага, каму дадзена многа, многа будзе спагнана з яго, і каму даручана многае, большага будуць патрабаваць ад яго.
49 Агонь прыйшоў Я звесці на зямлю, і як хачу Я, каб ён ужо загарэўся!
50 Хрышчэннем маю Я быць ахрышчаны, і як Я тамлюся, пакуль гэта не здзейсніцца!
51 Вы думаеце, што Я прыйшоў даць мір на зямлі? не, кажу вам, а хутчэй раздзяленне;
52 бо ад гэтага часу пяцёра ў адным доме будуць раздзеленыя: трое супраць двух і двое супраць трох;
53 раздзеляцца: бацька супраць сына, і сын супраць бацькі; маці супраць дачкі, і дачка супраць маці; свякроў супраць нявесткі сваёй, і нявестка супраць свекрыві сваёй.
54 Гаварыў Ён і народу: калі вы бачыце, што хмара падымаецца з захаду, адразу кажаце: “будзе дождж”, і бывае так;
55 і калі дзьме паўднёвы вецер, кажаце: “будзе спёка”, і бывае.
56 Крывадушнікі! аблічча зямлі і неба распазнаваць умееце, як жа часу гэтага не распазнаяце?
57 Чаму ж вы і самі па сабе не судзіце, што правільнае?
58 Бо калі ты ідзеш з праціўнікам сваім да начальніка, то па дарозе пастарайся пазбавіцца ад яго, каб ён не пацягнуў цябе да суддзі, а суддзя не аддаў цябе прыставу, а прыстаў не кінуў цябе ў цямніцу;
59 кажу табе: не выйдзеш адтуль, пакуль не аддасі і апошняга гроша.