ЦАРКОЎНЫЯ ЛЕТАПІСЫ ДРУГОЙ ПАЛОВЫ ХІХ- ХХ ст. ЯК КРЫНІЦЫ ПА ГІСТОРЫІ НАСЕЛЕНЫХ ПУНКТАЎ БЕЛАРУСІ
Вядома, што летапісы як самабытныя гістарычна-літаратурныя помнікі пісьменства існавалі на тэрыторыі Беларусі ў перыяд з ХІ па ХVIII ст. Аднак традыцыя гэтага жанру захоўвалася і працягвалася далей, у многім дзякуючы дзейнасці праваслаўных прыходскіх святароў. Гэтая цікавая старонка айчыннага крыніцазнаўства на сённяшні дзень застаецца і маладаследаванай, і неацэненай, але відавочна, што яна не згубіла сваёй каштоўнасці ў вывучэнні лакальнай гісторыі Беларусі і асобных царкоўных прыходаў і манастыроў і сёння.